انواع بینامتنیِ متن: بررسی موردی مقامات بدیع الزمان همدانی

اهمیت بینامتنی در گسترش فضای متنی مقامات است که از طریق مراجع گوناگون و همبستگی روابط حضور و غیاب در داخل آن، تحقق می­یابد. از این رو فراخوانی متون سنتی،  به­ویژه شعر، خواننده را با شکل فرهنگی کامل زمان بدیع الزمان همدانی آشنا می­سازد، لذا به منظور کار آیی  بهتر قصیده وعمق تاثیر آن، بدیع  الزمان همدانی  تلاش می کند تا  در اثرش، شمار زیادی از متون دینی،قرانی و شعری را  با روشهای گوناگون بینامتنی به کارگیرد تا  فضای  ارتباطی متن را به افق­های گسترده تر میراث گذشتگان بکشاند. این مقاله درپی پاسخ به دو پرسش اساسی است: 1- مهمترین شیوه های بینامتنیت در مقامات همدانی چیست؟  2-همدانی به چه شکل از سازوکار بینامتنی در مقامات بهره می برد؟ در پاسخ به پرسش­های یادشده، این پژوهش  شامل مباحث زیر شده است: 1- تعیین نمونه تحقیق  وعلل انتخاب آن.   2- ارائه مهمترین شکل­های  بینامتنی در نمونه مذکور و تطبیق آن بر متن . 3-  نتایج  پژوهش از طریق  تفکیک رمزگان متن  و نقد آن­ها.